துயரம் என்னும் செல்லக்குட்டி

இந்த செல்லக்குட்டியை நான் தேர்ந்தெடுக்கவில்லை
அதுதான் எனக்கு விதிக்கப்பட்டிருந்தது
பால்மணப் பருவத்தில் அதன் முதற்கீறல்கள் சில
மறையாத் தழும்புகளாக மாறின
நான் வாழ்வுக்குள் நுழைந்தபோது
இதேவகை செல்லக்குட்டிகள்
பலருடைய தலைகளிலேயே உட்கார்ந்திருப்பதைப் பார்த்தேன்
சற்றே அச்சத்தோடு திரும்புகையில்
இது எங்கோ ஓடியிருந்தது
இடையில் சிலகாலம்
மகிழ்வின் செல்லக்குட்டிகளோடு
சுகமாய் சயனித்திருக்கையில்
திடீரென்று எதிரே குதித்து
அவற்றைக் குதறிக் கொன்றது
அப்படித்தான் அதன் இயல்பு
வரும் போகும்
முரட்டுச்செல்லம் கொஞ்சும்
முதுகில் குத்தும் முகத்தில் அறையும்
கண்ணீரைக் கேட்கும்
குன்றாத இளமைக்கு வரம் வாங்கியிருக்கும்
அதனுடன் போராடியதில்
திரண்ட நரையின் வெளிச்சத்தில்
இப்போது நான்
புதிர்களுக்கு வெளியே வந்துவிட்டேன்
ஹோய்… ஹோய்…
இதோ என் செல்லக்குட்டியின் மேலேறி
குதிரைச்சவாரி போகிறேனே