குட்டிப் பொன்னுலகம்

குட்டிப்பெண் உலகின் வாசலில் நிற்கிறேன்
ததும்பும் அவள் குழந்தமையின் பூரணத்தில்
என் எலும்புகள் இளக
நான் கடக்க வேண்டிய இடைத் தூரத்தை
அவளுடைய தயக்க அணுகலில் உணர்கிறேன்
என் உயரத்தில்
ஓரடியைக் குறைத்துக்கொள்ளும்போது
அவள் புன்னகையின் அகலம் அதிகரிக்கிறது
ஒலிக்கும்
அவள் இனிய மழலை
என் கண்களில் அடர்ந்திருக்கும்
மூப்பின் இழைகளைப் பிய்த்தெறிகிறது
ஒன்றுக்கொன்று தொடர்பற்ற
சிலவற்றைச் சொல்கிறாள்
நான் அவற்றைக் கோர்த்து காட்டுகிறேன்
வியப்பில் விரியும் அவள் கண்களில்
ஒளிச்சலனங்கள் விரிய
ஒரு வானவில்லைக் கிடத்தி
அதன் வழியே உள்ளழைக்கிறாள்
அவள் உலகத்திற்குள்
நான் நடக்க நடக்க
அவளுடைய உயரத்திற்கே வளர்ந்துவிட்டேன்
பிறகு நாங்கள்
ஜோடி போட்டுக்கொண்டு
அங்கிருந்து பார்க்கிறோம்
அடடே
வெளியேதான்
உலகம் எவ்வளவு சிறியது.