நான் பச்சோந்தி

பொன்வண்டுகள் பறந்த பிள்ளைப்பிராயத்தின்
ஈரங்கசிந்த முற்பகல்களில்
கொவ்வை படர்ந்த வேலிகளில்
பச்சோந்திகளின் ரசவாதத்தை அதிசயித்திருந்தவன்
சந்தர்ப்பவாதத்திற்கு அவற்றை உவமை சொன்னவனை
மனதின் கீழ்மைக்கான ஒப்புமையை
இயற்கையில் தேடிய
யாரோவொரு அவநம்பிக்கைவாதியாக சந்தேகிக்கிறேன்
நிறந்து நிறந்து
தகவமைப்புக்கு நீதி சொல்லும் பச்சோந்தியே
உன்னை வணங்குகிறேன்
ஏன் எனில்- நான்
துயரமான நாடகக்காட்சியில் கைதட்டி வைத்துவிடுகிறேன்
அறிவான காதலியிடம் சொல்லவேண்டியவற்றை
அழகுமிக்கவளிடம் சொல்லிவிடுகிறேன்
என் மேலாளரிடம்
அவரின் மேலாளரைப்போல் பேசுகிறேன்
எப்போதும் முதலில் பிடிபடுவனாக இருக்கிறேன்
ஆகவே நான்
உன்னிடம் யாசிக்கிறேன் இயற்கைத்தாயே…
வரும் வேறுகாலத்தில் என்னை பச்சோந்தியாக்கிவிடு
குழையாத ஒரு பாறையைப்போல்
இந்த வாழ்வில்
எங்கெங்கும் துருத்திக்கொண்டிருப்பதற்கு பரிகாரமாக
நான் துலக்க விரும்புவதெல்லாம்
உன்னோடு இயைந்த வர்ணங்களையே.